Córka pedofila

Tytuł: Córka pedofila
Autor: Ewa Pirce
Wydawnictwo: Wieża Czarnoksiężnika
Kategoria: Literatura współczesna
Data wydania: 28 październik 2017

Ewa Pirce to dyrygentka emocji. Kieruje nimi tak, że w jednej chwili odczuwamy ból i smutek, a w następnej ogarnia nas strach i obrzydzenie by za moment przepełniła nas radość i gdy już myślimy że to koniec, to zaczynamy znów spaść do otchłani rozpaczy...

"Córka pedofila" to opowieść o nastolatce imieniem Alexia, ale z pewnych powodów chce by zwracać się do niej Lex. Jej życie jest pełne bólu i krzywdy. Matka ją opuściła w wieku siedmiu lat przez co jej jedynym opiekunem jest ojciec alkoholik. Ojciec który, zamiast ją chronić i być wsparciem sam ją krzywdzi. Dziewczyna od najmłodszych lat jest molestowana i gwałcona przez swojego opiekuna. Do tego dochodzą jeszcze poniżanie, groźby i przemoc fizyczna. Nie ma więc się co dziwić że jest agresywna, pyskata a nawet wulgarna. Jej psychika jest w rozsypce, a jej zachowanie to reakcja obronna na to co się dzieje. Natomiast samookaleczanie się daje jej kontrolę nad życiem. Najgorsze jest to że była w tym wszystkim samotna, aż do czasu gdy poznała Henrego i James'a. Henry to grubasek o rudych włosach który, potrafi wywołać na twarzy Lexi uśmiech. Jest tak samo jak ona odtrącony przez rówieśników, ale także przez swojego ojca który się go wstydzi bo, ma inną orientację seksualną. Henry staje się najlepszym i jedynym przyjacielem Lexi i pokazuje jej że i ona zasługuje na szczęście. Natomiast James staje się jej jedyną miłością. Zaczyna dzięki niemu rozumieć że i ona może być kochana i bezpieczna. Jednak Janes również skrywa pewną tajemnicę.

"Ktoś, kto kocha, nie niszczy. Ktoś, kto niszczy, nigdy nie kochał."

Książka porusza tematy trudne: pedofilia, odmienna orientacja seksualna oraz przemoc domowa. Pokazuje jaki wpływ ma na jednostkę brak tolerancji i odtrącenie przez najbliższych oraz rówieśników. Mówi jak ważne jest zrozumienie drugiej osoby i jej akceptacja. Bez nich człowiek nie jest w stanie wierzyć w siebie i traci poczucie własnej wartości.

"Bać powinniśmy się jedynie ludzi, bo to oni stanowią przyczynę wszelkiego zła, od nich wszystko się zaczyna i oni potrafią zniszczyć, zabić i pozbawić drugiego człowieka siebie. To ludzie są największymi potworami żyjącymi na Ziemi i chyba już tak pozostanie."

W tej powieści doskonale został ukazany kontrast pomiędzy chęcią życia, a pragnieniem śmierci. Lexi która wielokrotnie powtarza że chce umrzeć tym samym mówi "chcę żyć". Jej nacięcia na ciele świadczą o tym że chce czuć. To wołanie o pomoc i chęć zwrócenia uwagi. Natomiast Henry nie wspomina o śmierci, jest zamknięty w sobie i obojętny na życie. On już podjął decyzję. Jest udreczony, załamany i zmęczony walką o akceptację ojca. Może żyć, a nie chce. W przeciwieństwie do James który, pragnie życia ale nie wie, czy będzie mu ono dane z powodu choroby. Życie to dla niego największy dar więc cieszy się nim.

"Nie sztuką jest skończyć to życie, kruszynko, sztuką jest stawić mu czoła i pokazać środkowy palec."

Postacie są autentyczne, wyraziste i prawdziwe. Odczuwamy niemal fizycznie ich emocje. Gdy bohaterowie się cieszą to uśmiechamy się razem z nimi, gdy płaczą to również cierpimy. Każda z postaci ma swój indywidualny charakter i jest świetnie wykreowana.
Bardzo dobrze ukazana jest przemiana głównej bohaterki. Lexi z zamkniętej w sobie, nieufnej i aroganckiej dziewczyny zmienia się pod wpływem przyjaźni i miłości. Nabiera odwagi, zaczyna ufać oraz kochać. Zrozumienie i akceptacja jaką Henry i James jej okazali daje jej wiarę w siebie.

"Lepiej poznać ogrom uczuć, jakie oferuje nam życie, niż znać tylko smutek."

Język jest prosty i przejrzysty. Taki jakim posługuje się ówczesna młodzież, czyli pełen wulgaryzmów i przekleństw. Może to trochę nas odrzucać, ale to nadaje autentyczności opowieści. Ponadto narracja jest prowadzona w pierwszej osobie, a narratorem jest sama Lex. Pomaga nam to bardziej zbliżyć się do dziewczyny i zrozumieć jej zachowanie.

"Nie ma takiego zła, które nie zostałoby ukarane ani takiego dobra, które nie zostałoby wynagrodzone."

„Córka pedofila” to po prostu bomba uczuć. Każda ze stron trzyma nas w napięciu i nie pozwala się oderwać ani na chwilę. Jest to świetny debiut Pani Ewy, której z całego serca gratuluję.
Polecam tę książkę każdemu, kto chce się zatracić w wachlarzu emocji i uczuć, nie tylko tych pozytywnych.


Ocena: 10/10